مردانگی رابایدازابوالفضل(ع) آموخت...


 


روزجانبازگذشت.بعضی هاسعی کردن تواین روزهابه آسایشگاه جانبازان سری بزنند.جایی که تقریبافراموش شده است.البته آن هانیازی به یادآوری ندارند؛چون تاریخ هرروزبه بهانه ایی آن هارایادآوری می کند.بعضی ازمسئولین هم سعی کردندهرچندکوتاه ولی به جانبازان وخانواده های محترمشان سربزنند.


خوب گزارش هایی هم ازاین آسایشگاه هاپخش شد.نکته جالبی که درتمام این گزارش هاوجودداشت روحیه بسیاربالای جانبازان عزیز بود.شوخی وخنده ای که برفضایشان حاکم بودواقعاجای تقدیرداشت.جانبازنخاعی که 70درصدبه بالا بودیک لحظه خنده ازلبانش برداشته نمی شدوگزارشگررابه شوق آورده بود.انسان های بی ریاوبی توقعی که بهترین سال های عمرشان رادرراه حسین(ع) دادند.


درگزارش حضورآقای دکتراحمدی نژاددرآسایشگاه جانبازان،وقتی آقای رییس جمهورکناریک جانبازروشن دل نشستندوگفتند:گله داری یانه؟این جانبازگفت:مشکل هست ولی به خودم حق نمی دهم گله کنم.شایدآقای رییس جمهوربه اندازه تمام عمرش خجالت کشید،شرمنده این همه مناعت طبع این جانبازشد؛چون فقط سکوت اختیارکردندوبه آن بزرگ مردنگاه می کردند.


برای خودمن جای تعجب بود.این هاجان دادندوشهدای زنده اندوحق به گردن همه مادارندولی حتی گله برحقش رابرزبان نیاوردولی مامدام گله وشکایت می کنیم.درحالی که اودین خودرااداکرده ولی ماچی؟!!!