ارسال شده توسط :
غلامی |
نظر بدهید
2- موجب نزدیکی به خداوند و اشتیاق به عبادت و ذکر اوست.
3- موجب افزایش روح معنویت، تقوی و اخلاص است.
4- برای تقویت اراده و استقامت بشر در کنترل نفس است.
5- برای تقویت و آمادگی روح در پذیرش حقایق و فضایل است.
6- برای کنترل اعضای بدن و دوری از گناه و اعمال ناشایست است.
7- برای کاهش حجم کار و استراحت اعضای گوارشی و دوری از امراض است.
8- برای اطلاع از حال گرسنگان و محرومان و برانگیخته شدن روح تعاون و دستگیری از آنان است.
9- موجب کاهش شدید جرایم، فساد و گناه به علت تحول روحی افراد در جامعه است.
10- برای انسجام، وحدت و ارتباط گسترده مومنین است (نماز جماعت، مراسم دعا و جلسات قرآن)
روزه داران نمونه
پیامبر اکرم (ص) غالباً روزه داشت و قرآن تلاوت می‌فرمود و شب را به عبادت و شب زنده داری و نماز شب می‌گذرانید.
آن حضرت ماه شعبان و رمضان را روزه می‌گرفت و از ماههای دیگر در اوایل بعثت یک روز روزه می‌گرفت و یک روز افطار می‌کرد و پس از مدتی از هر ماه سه روز وسط (سیزدهم، چهاردهم، پانزدهم) را روزه می‌گرفت و در اواخر عمر در هر دهه یک روز روزه می‌گرفت به این ترتیب پنجشنبه از دهه اول و آخر و چهارشنبه از دهه وسط.
حضرت علی (ع) اکثر شبها را به عبادت می‌پرداخت و یک روز در میان روزه می‌گرفت.
حضرت زهرا (س) و ائمه اطهار (ع) غالباً روزه داشتند.
حضرت داود (س) یک روز در میان در طول سال روزه می‌گرفت.
حضرت سلیمان (ع) سه روز اول ماه، سه روز وسط ماه و سه روز آخر ماه را روزه می‌گرفت.
حضرت موسی (ع) نیز ایامی از هفته را روزه می‌گرفت و همچنان که در تورات آمده است در یک مورد به مدت چهل روز روزه داشت.
حضرت عیسی (ع) به روایتی در تمام ایام سال غالباً روزه بوده و در انجیل مقدس آمده در موردی چهل روز با حواریون روزه داشت.
حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) برای سلامتی فرزندان خود امام حسن (ع) و امام حسین (ع) سه روز روزه گرفتند و در هر سه روز غذای افطارشان را به فقیر، یتیم و اسیر دادند. آنگاه این آیه نازل شد: و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا.
حضرت سجاد (ع) مدت چهل سال بعد از واقعه کربلا روزها، روزه بود و شبها در حال نماز و عبادت بسر می‌برد.
جعفر طیار غالباً روزه بود و به عبادت اشتغال داشت و در جنگ موته در حال روزه به شهادت رسید.
محمد بن جعفر الصادق (ع) فرزند امام صادق (ع)، مردی شجاع و سخاوتمند بود و یک روز در میان در تمام سال روزه بود.
طنطاوی صاحب تفسیر معروف، شش سال بطور متوالی روزه داشت و به نوشتن تفسیر پرداخت.