الامام علی(ع) صوة العدالة الانسانیة

 وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ:‌‌«اَحْبِبْ حَبیبَکَ هَوْناًمّا، عَسى اَنْ یَکُونَ بَغیضَکَ یَوْماًمّا، وَ اَبْغِضْ بَغیضَکَ هَوْناًمّا، عَسى اَنْ یَکُونَ حَبیبَکَ یَوْماًمّا.» (و آن حضرت فرمود:دوستت را به اندازه دوست دار شاید روزى دشمنت شود، و دشمنت را به اندازه دشمن دار شاید روزى دوسـتـت گــردد.)1


وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ:«مَنْ نَظَرَ فى عَیْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَیْبِ غَیْرِهِ. وَ مَنْ رَضِىَ بِرِزْقِ اللّهِ لَمْ یَحْزَنْ عَلى ما فاتَهُ. وَ مَنْ سَلَّ سَیْفَ الْبَغْىِ قُتِلَ بِهِ. وَ مَنْ کابَدَ الاُْمُورَ عَطِبَ. وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ. وَ مَنْ دَخَلَ مَداخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ. وَ مَنْ کَثُرَ کَلامُهُ کَثُرَ خَطَأُهُ، وَ مَنْ کَثُرَ خَطَأُهُ قَلَّ حَیاؤُهُ، وَ مَنْ قَلَّ حَیاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ، وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ ماتَ قَلْبُهُ، وَ مَنْ ماتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النّارَ. وَ مَنْ نَظَرَ فى عُیُوبِ النّاسِ فَاَنْکَرَها ثُمَّ رَضِیَها لِنَفْسِهِ فَذاکَ الاَْحْمَقُ بِعَیْنِهِ. وَ الْقَناعَةُ مالٌ لایَنْفَدُ. وَ مَنْ اَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ رَضِىَ مِنَ الدُّنْیا بِالْیَسیرِ. وَ مَنْ عَلِمَ اَنَّ کَلامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ کَـلامُـهُ اِلاّ فیما یَعْنیـهِ.» (و آن حضرت فرمود: آن که در عیب خود نظر کند از نظر در عیب دیگران بازماند. و هر کس به رزق خدا خشنود شد به آنچه از دست رفته غمگین نگردد.و آن که تیغ ستم کشید به همان تیغ کشته شود. و هرکه خود را درکارها به زحمت انداخت خویش را هلاک ساخت. و آن که در امواج درافتاد غرق شد. و هر که در موارد زشتى قدم نهاد متّهم گشت. و هرکه گفتارش فراوان شد خطایش فزونى گرفت، و هرکه خطایش بسیار گشت حیایش اندک شد، و هر که حیایش اندک شد پارساییش کم شد، و هر که پارساییش کم شد دلش مرد، و هرکه دلش مرد وارد آتش شد. و آن که عیوب مردم را بنگرد و آن را ناپسند داند سپس براى خود روا داند احمق واقعى است. قناعت ثروتى است که تمام نمى شود. کسى که زیاد یاد مرگ کند از دنیا به کم و اندک راضى گردد. و کسى که بداند گفتارش از جمله اعمال اوست سخنش مگر در آنچه او را مهم است کم مى شود.)2


ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ


1. نهج البلاغه. کلمات قصار. کلمه 268


2. همان. کلمه 349