ارسال شده توسط :
غلامی |
نظر()
آن روزهای سرخ هم عهدی کجا رفت شبهای یا زهرا ،یا مهدی کجا رفت
کولاله های که سراسر داغ بودند حیثیت گل ، ابروی باغ بودند
آشفتگان عطر خاک کربلا کو ؟ دلدادگان خنجر وخون وخدا کو
کو تکیه گاه سروهای قد خمیده سروارهای نخلهای سر بریده
مردان شب ،مردان خون ، مردان نیزه گلهای سرخ دشت خونین هویزه
آنانکه اخلاص عمل قدسیشان کرد آنانکه باران شقایق خیسشان کرد
آنانکه در باران تیغ ودشنه مردند آنانکه چون مولایشان تشنه مردند
آنانکه رمز زیستن را کشف کردند راه گریزاز بند تن را کشف کردند
آنانکه که دست از جان خود شستند ورفتند تندر تب طغیان خود شستند ورفتند
رفتند آنان لیک تیغی سرخ مانده است این تیغ را در دل دریغی سرخ مانده است