ارسال شده توسط : غلامی | نظر()

به عقیده من، فرزند ابیطالب اولین عربی بود که ملازمت و مجاورت روح کلی را گزید و با آن دمساز و همراز شب گردید، او نخستین عربی بود که دو لبش آهنگ ترانه روح کلی را به گوش مردمی منعکس ساخت که پیش از آن این نغمه را نشنیده بودند، بدین جهت در میان راههای پر فروغ بلاغت او و تاریکیهای گذشته خود، حیران ماندند. پس هر کس شیفته و دلداده او گشت، شیفتگی و دلدادگیش به رشته‏های فطرت بسته است، هر کس با او دشمنی نموده از فرزندان جاهلیت است .
علی از دنیا در گذشت در حالی که شهید عظمت خود شد!
از دنیا چشم پوشید در حالیکه نماز میان دو لبش بود!
درگذشت در حالیکه دلش از شوق پروردگار پر بود! عرب حقیقت مقام و قدرش را نشناخت تا آنکه از همسایگان عرب مردمی از پارس به پا خاستند و فرق میان گوهر و سنگریزه را شناختند.
از دنیا چشم پوشید پیش از آنکه رسالت خود را به صورت تام و کامل به جهان رساند، ولی پیش از آنکه چشم از این زمین بپوشد در چهره‏اش لبخندی مینگرم!
در گذشت، مانند درگذشتن همه پیغمبران بصیر که در کشوری وارد می‏شوند که کشور آنان نیست، به سوی مردمی می‏آیند که مردم آنان نیستند، و در زمانی نمودار می‏شوند که زمانشان نیست، ولی پروردگار ترا در این کار حکمتیست که خود داناتر است!

جبران خلیل جبران
نویسنده پر شور و مواج مسیحی‏

امام علی بن ابیطالب، بزرگ بزرگان جهان و یکتا نسخه زمان بود که جهان شرق و غرب در عالم قدیم و جدید صورتی بسان این نسخه که مطابق اصل باشد به خود ندیده است !

شبلی شمیل‏
از پیشوایان منطق مادی‏

امام علی؛ ما را نمی‏رسد جز آنکه او را دوست بداریم و به او عشق بورزیم، چه او جوانمردی بس عالیقدر و بزرگ نفس بود، از سرچشمه وجدانش خیر ونیکی می‏جوشید، از دلش شعله‏های شور و حماسه زبانه می‏زد، شجاعتر از شیر ژیان بود ولی شجاعتی ممزوج با لطف و رحمت و عواطف رقیق و رأفت...
در کوفه غافلگیر و کشته شد، شدت عدلش موجب این جنایت گردید! چنانکه هر کس را مانند خود عادل می‏دید!. پیش از مرگش درباره قاتل خود گفت: «اگر زنده ماندم خود می‏دانم و اگر درگذشتم کار به دست شمااست، اگر خواستید قصاص نمائید در برابر یک ضربت تنها یک ضربت زنید، اگر در گذرید به تقوا نزدیکتر است!»

کارلایل
فیلسوف بزرگ انگلیسی‏

ارسال شده توسط : غلامی | نظر بدهید

1- حدیث غدیر: «... هر که من ولی و سرپرست اویم پس این علی نیز سرپرست و ولی اوست.»

سند حدیث: این حدیث را ۳۵۰ نفر از مفسران و دانشمندان و تاریخ نویسان از اهل سنت با مدارک زیاد در کتاب خود آورده‌اند که نام این اشخاص در کتاب الغدیر نوشته علامه امینی آورده شده‌است.

توضیح کوتاه: واژه «مولی» در این حدیث بر طبق شواهد مستند موجود در کتب اهل سنت و شیعه به معنای «اولی به تصرف» است.
۲- حدیث ثقلین:

«من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها می‌گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترت و اهل بیت خودم. مادام که شما به این دو دست بیازند هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ گاه از هم جدا نمی‌شوند.»

سند حدیث: این حدیث را ۲۰۰ نفر از علمای اهل سنت نقل کرده‌اند که میر حامد حسین نام این اشخاص را آورده‌است. همچنین صحّت این حدیث توسط رساله‌ای که «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه» در مصر در چند سال پیش در مورد این حدیث چاپ کرد به اثبات رسیده‌است.

توضیح کوتاه: کسانی که تا روز رستاخیز پیوند ناگسستنی با قرآن دارند باید مانند خود قرآن از خطا و اشتباه معصوم باشند و لازمه این دو مقام (مصونیت از گناه و اشتباه) آنست که قول و فعل اهل بیت علیهم السلام در اسلام حجت باشد. چنان که اعتقاد شیعه همین است.
۳- حدیث سفینه نوح:

«مَثل ِ اهل بیت من در میان امتم همانند کشتی نوح است. هر کس وارد آن شد نجات یافت و هر کس به آن پناه نبرد غرق گردید.»

سند حدیث: این حدیث متواتر را ۹۰ نفر از علمای اهل سنت نقل کرده‌اند که نام آن‌ها را مرحوم میر حامد حسین در کتاب «عبقات الانوار» آورده‌است.
۴- حدیثی دیگر:

«... سو گند به آن که جانم به دست اوست این شخص - علی - و کسانی که پیرو و شیعه اویند در قیامت رستگارند.»

سند حدیث: این حدیث را سیوطی (دانشمند سنی مذهب) در کتاب «درّالمنثور» آورده است